Ο δεύτερος μήνας του φθινοπώρου. Έχει 31 ημέρες κι είναι ο πιο κατάλληλος για την καλλιέργεια και τη σπορά των χωραφιών. Ο ελληνικός λαός δίνει και τα ονόματα: Αϊ-Δημήτρης ή Αϊ-Δημητριάτης, Βροχάρης, Σποριάτης ή Σποριάς ή Σπαρτός, Μπρουμάρης (=ομιχλώδης, σκοτεινός) και Παχνιστής (από την πάχνη που πέφτει στους αγρούς). Τον θεωρεί έναν από τους μήνες κατά τους οποίους πρέπει κανείς να πίνει το κρασί ανέρωτο, γιατί τον συμπεριλαμβάνει στην παροιμία: «Όποιος μήνας έχει ΡΟ, δε θέλει στο κρασί νερό». Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο 8ος μήνας, γι` αυτό κι ονομάστηκε Οκτόμπερ. Ήταν αφιερωμένος στον Άρη και τον παρίσταναν με μορφή κυνηγού, που έχει λαγό στα πόδια του, πουλιά πάνω απ` το κεφάλι του και ένα είδος κάδου κοντά του. Ο μήνας «των χειμαδιών» και ο γυρισμός των παραδοσιακών μαστόρων στις οικογενειακές εστίες.

 ΕΡΓΑΣΙΕΣ:

• Όργωμα & σπορά σιτηρών, κριθαριού & βρώμης.
• Σπορά τριφυλλιού.
• Ολοκλήρωση τρύγου και παραγωγή κρασιού.
• Μάζεμα φθινοπωρινών φρούτων & πατάτας.
• Κάψιμο φυτών, που έδωσαν καρπούς, για να καταστρέψουν τα αυγά των  εντόμων.
• Κατεβαίνουν οι βοσκοί από τα βουνά στους χαμηλούς κάμπους (τα χειμαδιά).

ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:

    «Η ΤΖΑΜΑΛΑ» ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Λέξη αραβική που σημαίνει καμήλα, μια προσωποποίηση θηλυκής οντότητας με αόριστη γονιμοποιητική σημασία. Το έθιμο αυτό, γονιμοποιητικό δρώμενο της άροσης και σποράς των αγρών, συνηθιζόταν παλαιότερα στην Θράκη, να γίνεται του Αγ. Δημητρίου στις 26/10 ή σε μια άλλη μέρα, ανάλογα με τον χρόνο σποράς, που εξαρτιόταν από τις κλιματολογικές συνθήκες.

          Για την καλή χρονιά σποράς, την παραμονή του Αϊ-Δημητρίου έκαναν την Τζαμάλα. Με ξύλα έκαμναν ένα μεγάλο σκελετό καμήλας, τον τύλιγαν με πανιά και προβιές, έβαζαν ουρά, ένα μακρύ κοντάρι για λαιμό, με κεφάλια αλόγου ή βοδιού με δόντια, το σκέπαζαν με προβιά και το στόλιζαν με χάντρες. Πάνω στην καμήλα έριχναν μακρύ χαλί, κάτω απ’ αυτό έμπαιναν 4 άντρες, περπατούσαν και φαινόταν σα να περπατούσε η τζαμάλα. Πάνω της κάθιζαν ένα ψεύτικο παιδί, που το βαστούσε ο τζαμάλης, με καμπούρα και κουδούνια στη μέση του. Ύστερα από το ηλιοβασίλεμα το γύριζαν στα σπίτια με τραγούδια και γέλια… Όσοι πήγαιναν με τη τζαμάλα φορούσαν παράξενα ρούχα, με στεφάνια κληματαριών στο κεφάλι και με λαγήνια ή με κουβάδες στα χέρια για κρασί ή ούζο. Έξω από κάθε σπίτι φώναζαν: «Ε! κερά! Καλή χρονιά, καλό μπερικέτι (=σοδειά) και πολύχρονη…». Για το έθιμο αυτό, πότε γεννήθηκε, είναι απροσδιόριστο. Μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά. Ήταν κάτι παραπάνω από πολιτιστική εκδήλωση. Τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια.

 ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:

 «Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οκτώ σακιά δε γέμισες».

 «Οκτώβρη και δεν έσπειρες, τρία καλά δεν έκαμες».

 «Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ’ αλώνι».

 «Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια».

 «Αϊ Δημητράκη μου, Μικρό καλοκαιράκι μου».

 «Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησ' το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια».

 «Αν δε βρέξει, ας ψιχαλίσει, πάντα κάτι θα δροσίσει».

 «Αν δε βρέξει, πως θα ξαστερώσει;»

 «Αν δε χορτάσει ο Οκτώβριος τη γη, πούλησε τα βόδια σου και αγόρασε σιτάρι».

 «Άσπορος μη μείνεις, άθερος δε μένεις».

 «Βαθιά τ' αυλάκια να φουντώσουνε τα στάχυα».

 «Δεύτερο αλέτρι, δεύτερο δεμάτι».

 «Μακριά βροντή, κοντά βροχή».

 «Ο καλός ο νοικοκύρης, ο λαγός και το περδίκι, όταν βρέχει χαίρονται».

 «Οκτώβρη και δεν έσπειρες καρπό πολύ δεν παίρνεις».

 «Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα 'χεις».

 «Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις».

 «Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός».

 «Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης το μικρό καλοκαιράκι».

 «Τ' άη - Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ΄μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό».

 «Τ’ Αϊ Λουκά σπείρε τα κουκιά».

 «Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα».